Uzun süren yaz tatili sona eriyor. Okulların açılmasına az bir zaman kaldı. Okula yeni başlayacak,  farklı bir okulla tanışacak ya da bir üst okula geçmiş (anaokulundan-ilkokula, ilkokuldan-ortaokula, ortaokuldan-liseye, liseden-üniversiteye, üniversiteden-hayat okuluna) çocuklarınız varsa her birinin ayrı zorluğu olan tatlı ve heyecanlı bir telaş içindesinizdir. Tüm anne ve babalarımıza bu serüvenlerinde sabır ve kolaylıklar dilerim.

Biraz gerilere götürmek istiyorum sizi, ileriye gitmek varken neden gerilere gidiyoruz diyebilirsiniz. Elbette ilerilere, geleceğe bakacağız ancak geçmişte yaptıklarımız veya yapamadıklarımız geleceğimizi oluşturuyor öyle değil mi? Peki, geçmiş geçti ama neden bununla oyalanıyoruz. Evet, bu değerlendirme de doğru ancak bu günü fark etmek geçmişin yaşanmışlıklarıyla mümkün. Geleceği tasarlamak da bu günümüzü fark etmemize bağlı. Demek istiyorum ki bu günü anlamak ve yaşamak için geçmişten ders almak gerekir ve de bunu tam olarak yapmış bu günü hakkıyla yaşıyorsak işte istediğimiz gelecek bizimledir. Bu bizim için olan gelecek. Bir de bize bağlı veya bağımlı yaşayanların yani çocuklarımızın geleceği ve aslında toplumun geleceği, onları yetiştirirken yaptıklarımız ve yapamadıklarımız var. Ebeveynlik zor bir durum ama çocuklarımızın ve toplumun geleceği bizim ellerimizde. Bu korkutucu bir şey aynı zamanda heyecan verici, istesek de istemesek te bu yük omuzlarımızda…

Soru şu nasıl bir toplum oluşturmak istiyoruz? Arzu ettiğimiz toplum saygılı, üretken, dürüst vb erdemlerle mi donanmış olmalı ya da sürekli şikâyette bulunduğumuz her defasında da nereye gidiyor bu toplum diye serzenişte bulunduğumuz bir toplum mu arzu ediyoruz. Seçmek zor değil mi? Birincisini seçersek sorumluluk biniyor üzerimize ve bu ağır geliyor. İkincisini seçersek kolay hiçbir şey yapmıyor sadece şikâyet ederek durumdan sıyrılıyoruz fakat sorun şu yapmadığımız her şey yine dönüp dolaşıp bizi vuruyor. Sonra keşke’ler ile sona eren bir ömür yaşamış oluyoruz. Bu daha da zor hem kendimizi hem de toplumu kaybediyoruz.

Anlaşılıyor ki anne babalar olarak sorumluluklarımızı yerine getirmek gerekiyor. Bu hem daha kolay hem de geleceğimiz. Gelin hep beraber geleceğimizi iyi inşa edelim.

Bunun için ne gerekiyor dersiniz? Anne babalar olarak sorumluluklarımızı üstlendiğimiz ve yapmaya çalıştığımız gibi çocuklarımıza da sorumluluk yüklemek gerekir. Her yaşın gerektirdiği sorumluluklar…

Unutmayın onlar yani çocuklarımız kendi hayatlarını yaşayacakları zamana kadar bize emanettir. Bu emaneti yüzümüzün akıyla kendilerine teslim etmek için onları yaşayacakları yani hayatlarını kendi kararlarıyla yönlendirecekleri döneme göre yetiştirmeli ve eğitmeliyiz. Bunun için de hayatın gerçeklerini yaşlarına uygun bir şekilde yaşatmalıyız.

Ünlü bir düşünürün dediği gibi “toplumun geleceği bizlerin elindedir.”